„Jeśli nie wiesz, co jeszcze zrobić, ściśnij czwartą komorę. Fizjologiczne skutki kompresji są i idą bardzo daleko.” (W.G. Sutherland)
„Dr Sutherland często powtarzał, że nikt nie jest zbyt chory na kompresje czwartej komory, a jeśli nie wiesz, co jeszcze zrobić, wybierz tę metodę. Jest to najbardziej kompletna i skuteczna procedura, jaka istnieje (Magoun).”
„Dziś usłyszysz o kompresji rdzenia przedłużonego. Nie myśl nawet przez chwilę, że zamierzasz ścisnąć rdzeń. Terminologia ta wynika z faktu, że do zilustrowania ruchu czwartej komory podczas wdechu i wydechu używamy małego, wyciskanego ściętego gumowego stożka. […] Innymi słowy, kiedy mówimy „ściskanie rdzenia przedłużonego”, mamy na myśli uciskanie zewnętrznych krawędzi łuski [potylicy] w jej dolnej części. (W.G. Sutherland)
Przedstawiona jako niezbędna przez jej wynalazcę i pierwszych osteopatów czaszkowych, technika ta stwarza obecnie szereg problemów w zakresie jej wdrażania, zrozumienia i interpretacji. Poniższy tekst podejmuje próbę przedstawienia historycznych informacji w celu lepszego jej zrozumienia. Niektóre stwierdzenia wydają się być nie do zaakceptowania z naszą dzisiejszą wiedzą. Wskazane jest wzięcie pod uwagę faktu, że wiele przytoczonych wypowiedzi zostało napisane/wypowiedziane często ponad 70 lat temu.
Technika czaszkowa znana dzisiaj jako kompresja czwartej komory była pierwotnie nazywana kompresją rdzenia przedłużonego. Rozwój tej techniki jest nierozerwalnie związany z koncepcją fluktuacji płynu mózgowo-rdzeniowego. Jej genezę częściowo opowiedziała Adah, żona Williama Garnera Sutherlanda. W biografii poświęconej jej mężowi opisuje systemy skonstruowane i używane przez Sutherlanda do eksperymentowania z technikami na sobie, oraz hipotezy dotyczące koncepcji czaszki. Wyjaśnia, że używał ciętych i szytych opasek ze skóry, gumek, filcu, zmodyfikowanego kasku do futbolu amerykańskiego, rękawiczek baseballowych, drewnianych misek itp.
Adah opowiada o pierwszym doświadczeniu ucisku czwartej komory:
„Pewnego dnia, kiedy przybyłem do jego biura, zdałam sobie sprawę, że miał miejsce „eksperyment” z rękawiczkami i paskiem do ich ściągania. Martwił mnie nie sprzęt, ale Will. Jego cera była nienaturalna, wyglądał na gorączkującego, a jego zaburzona postawa była niepokojąca.
- Co się stało, Will, co sobie zrobiłeś?”
Wyjaśnił mi, że właśnie zaczął uciskać czwartą komorę. Położył się, opierając głowę na zagłówku w kształcie litery V i stopniowo go ściskając, gdy pasek się zaciskał. Opisywał doznania, których doświadczył, zbliżając się do utraty przytomności. Chociaż osłabiony, zdołał poluzować sznurki. „Natychmiast pojawiło się uczucie ciepła” - wyjaśnił - „wraz z niesamowitym ruchem płynu w górę iw dół kręgosłupa, do komór i wokół mózgu”. Swoje fizyczne doświadczenie podsumował jednym słowem: „Fantastycznie!”
Podczas tego doświadczenia wydarzyły się dwie zaskakujące rzeczy. Pierwszym była percepcja fluktuacji ruchu płynu mózgowo-rdzeniowego, co kolidowało z tradycyjnymi przekonaniami o ruchu krążenia. „Będzie trzeba to zbadać bardziej szczegółowo” - powiedział.
O drugim zaskoczeniu wykrzyknął: „Uwierzysz, jeśli chcesz, ale w mojej kości krzyżowej był ruch! W co się pakujemy? Czy to już koniec? „Nie tylko udało się uciskać czwartą komorę, ale także wyniki otworzyły nieco prowokacyjne możliwości eksploracji.
Aby ponownie przetestować i zweryfikować efekty, powtórzył tę eksperymentalną kompresję kilka razy. Ponieważ powtarzanie powodowało tego samego rodzaju konsekwencje, stało się dla niego niemożliwe uznanie tych wyników za produkt zbiegów okoliczności lub wyobraźni (Adah Strand Sutherland).
„Doktor Still podkreślił znaczenie przepływu krwi w tętnicy. Chciałbym również podkreślić znaczenie prawidłowej aktywności płynu mózgowo-rdzeniowego. Uważam, że aktywność krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego ma nadrzędne znaczenie dla aktywności tętniczej, żylnej i limfatycznej” (W.G. Sutherland)
„Widząc, że możliwy jest wpływ na mechanizm oddechowego przepony, Sutherland próbował analogicznie wpływać na czaszkowy mechanizm oddechowy. Próby te doprowadziły do zastosowania koncepcji fluktuacji płynu mózgowo-rdzeniowego w kilku technikach, w szczególności tej, którą znamy dzisiaj jako V-Spread i kompresji rdzenia kręgowego, przodka kompresji czwartej komory.” (Adah Strand Sutherland)
„Pierwsze doświadczenie było rodzajem umysłowej próby spowolnienia wszystkich ruchów zwojów i komór mózgu. Wysiłek ten początkowo wydawał się trudny do wykonania, ponieważ ruchy zwojów wydawały się mieć rozmach pochodzący z poza dobrowolnej kontroli umysłu. Podczas tej próby zdał sobie sprawę z fluktuacji płynu lub fali u podstawy mózgu, który przypisał ruchowi płynu mózgowo-rdzeniowego. Ruch nastąpił do przodu podczas okresu wdechu i do tyłu podczas okresu wydechu. […] Po wielokrotnych wysiłkach umysłowych, aby ograniczyć wszelkie ruchy zwojów i komór, w końcu uzyskiwał ograniczenie tak łatwo, jak można by ograniczyć ruchy przepony. Po tym doświadczeniu nastąpił wysiłek umysłowy mający na celu kontrolowanie lub kierowanie rytmem czaszkowym w samej czaszce, co okazało się łatwiejsze niż próba zatrzymania ruchu. W tych eksperymentach kontrolowania i orientowania czaszkowego rytmu oddechowego wykazano, że przeponowy mechanizm oddechowy zmienia rytm w zależności od czaszkowego ruchu oddechowego. Zatem wniosek był taki, że przeponowy mechanizm oddechowy jest wtórny w stosunku do czaszkowego mechanizmu oddechowego.” (Adah Strand Sutherland)
Sutherland opisuje tę technikę jako uniwersalną. Przedstawiaja ją jako narzędzie o bardzo szerokich wskazaniach, pozostając jednocześnie nieprecyzyjny. W opisach kładzie szczególny nacisk na metaforę działanie oleju penetrującego:
„Chciałbym zwrócić Państwa uwagę na korzyści płynące z kontrolowania fluktuacji płynu mózgowo-rdzeniowego w leczeniu przewlekłych urazów kręgosłupa. Nazywam to „olejem penetrującym”, jak ten używany do starych zardzewiałych zawiasów. Aby odkręcić stare zardzewiałe nakrętki i śruby, mechanik nie próbuje ich przekręcić kluczem. Zaczyna od nałożenia jednej lub dwóch kropli oleju, który przedostaje się do nici. Gdy olej zadziała, mechanik może obrócić nakrętkę i śrubę palcami i nie uszkodzić gwintu. Zmniejszając pływ w tym krótkim czasie zwiększamy wymianę między wszystkimi płynami w organizmie, możesz stopniowo smarować te przewlekłe sytuacje, aby przywrócić je do normalnych warunków pracy. Zwłóknienie również zmniejsza się i we właściwym czasie ponownie pojawia się normalna tkanka mięśniowa” (W.G. Sutherland)
„To właśnie robię, próbując korygować stare urazy kręgosłupa, pierwotne i przewlekłe. Działając na fluktuację płynu mózgowo-rdzeniowego, będziesz w stanie zaobserwować ustąpienie wielu wtórnych i kompensacyjnych dysfunkcji. To wyciąga pierwotne lezje na przód. Następnie możesz potraktować je olejem penetrującym. Nigdy nie należy zapominać, że tkanka kostna jest płynna” (W.G. Sutherland)
Magoun jest znacznie bardziej precyzyjny. Oprócz już zaproponowanego ogólnego wskazania, rozszerza potencjalne wskazania do wykonywania tej techniki o stany zastoju krążenia:
„-W płynie mózgowo-rdzeniowym jak w obrzęku mózgu, zwiększonego ciśnienia w komorach wpływając na zlokalizowane tam ośrodki fizjologiczne, przekrwieniu oczodołu.
- W krążeniu limfatycznym, takim jak obrzęki wokół złamań, obrzęki nerek, obrzęki kostek i choroby zapalne kręgosłupa lub biodra itp.
- W krwiobiegu.
- przekrwienie żylne jako ciśnienie wsteczne przez zatoki jamiste i skaliste w jaskrze i zaćmie, uogólniony obrzęk zastoinowego bólu głowy, bezsenność, przekrwienie nerek, wątroby, płuc, miednicy itp.
- choroby zakaźne przebiegające z zaburzeniami krążenia, takie jak polio, gorączka reumatyczna, zapalenie stawów, ropowica migdałków, zapalenie żył itp.
-Ogólnie wszystkie stany gorączkowe.
-Uraz. Występuje zwiększona przepuszczalność naczyń włosowatych w dotkniętym obszarze, zmniejszona objętość krwi, anoksemia, następnie uogólniona anoksemia włośniczkowa z utratą krwi z układu krążenia co obniża ciśnienie krwi. Ucisk czwartej komory pomaga uzupełnić objętość krwi.” (Magoun)
Sugeruje również jej wykonywanie w zaburzeniach endokrynologicznych lub nieprawidłowościach czynnościowych ośrodkowego układu nerwowego oraz jak Sutherland, we wszystkich dysfunkcjach membranowych.
„- Stany niedoczynności przysadki, takie jak dystrofie rozwojowe.
- W leczeniu niepłodności czasami pojawiały się spektakularne rezultaty.
- Choroby ośrodkowego układu nerwowego o nieznanej etiologii. Koncepcja czaszki otwiera nowe możliwości w zakresie przyczyn i leczenia schorzeń, w których płyn mózgowo-rdzeniowy jest „wielką rzeką życia”, którą „należy wykorzystać do nawadniania suchych pól”.
- Stany nadciśnienia. Ponieważ ucisk czwartej komory zmienia wszystkie płyny w organizmie, metoda ta odtruwa tkanki, rozluźnia skurcze mięśni i powięzi, stopniowo łagodzi zwłóknienie i zmniejsza brak elastyczności tętnic.
W ten sposób CV4 sprzyja poprawie wszystkich ograniczeń membranowych lub więzadeł, obniża ciśnienie krwi, uspokaja napięcie nerwowe i ułatwia wszelkiego rodzaju prace manipulacyjne.” (Magoun)
Dalej Magoun uogólnia nieco obserwowane działanie ucisku czwartej komory:
- Nastąpiła zmiana w elektrobiologii i chemii wszystkich płynów w organizmie. Zastój płynu mózgowo-rdzeniowego, limfy i krwi żylnej zostaje pokonany.
- Ośrodki życiowe w rdzeniu kręgowym, wzdłuż akweduktu mózgowego i na dnie czwartej komory są odtruwane, odżywione i pobudzone.
- Przywrócona zostaje normalność i sprawność czynności życiowych ośrodkowego układu nerwowego oraz tendencja do ustępowania występujących zaburzeń.
- Poprawia się metabolizm organizmu, zwiększa się odporność na choroby i wzmacnia odporność poprzez oddziaływanie na wątrobę, śledzionę i trzustkę, a także na układ hormonalny.
- Pobudza się kompleks podwzgórze-przysadka, wpływając na mimowolne dostosowanie się do środowiska zewnętrznego, wzrost, rozwój, aktywność układu pokarmowego, regulację temperatury ciała, nocne poty, sen itp. .
- Następuje liza zwłóknienia mięśni, niezależnie od tego, czy występuje w ścianie tętnicy, mięśniach, kanalikach nerkowych czy więzadłach. Ułatwia to diagnostykę i leczenie pierwotnych i wtórnych urazów kręgosłupa. Po ucisku na komorę czwartą zmiany wtórne ustępują i są łatwiejsze do mobilizacji. To jest powód, dla którego dobrze jest rozpocząć leczenie tą techniką. Jest to konieczne dla pacjentów nerwowych, spiętych lub zmartwionych (Magoun)
Opis techniki oraz obiecywane rezultaty wydają się być niezwykłe. Warto wziąć pod uwagę fakt, że opisują ją osteopaci którzy poza niezwykłym talentem oraz intuicją mieli również wieloletnie doświadczenie. Jako osteopata z 2 letnim doświadczeniem nie wstydzę się przyznać, że nie mam aż tak spektakularnych efektów jak Sutherland czy Magoun, aczkolwiek z całą pewnością ta technika jest jedną z najistotniejszych w całym moim arsenale. Obserwowane przeze mnie rezultaty zmieniają się wraz z rosnącym doświadczeniem. Jestem przekonany, że daleki jestem od odkrycia pełnego potencjału kompresji komory czwartej. Zachęcam wszystkich do trenowania tej techniki w celu doprowadzenia jej do perfekcji. Nawet jeżeli miało by to zająć wiele lat to z całą pewnością jej potencjał jest tego wart.
