Słownik pojęć osteopatycznych

Allopatyczna, medycyna – metoda leczenia zgodna z zasadą „przeciwne leczy się przeciwnym”. Termin wprowadzony przez Samuela Hahnemanna w roku 1807 w celu odróżnienia opracowanej przez niego metody leczenia, zwanej homeopatią.

Adaptacja - dostosowanie wzajemnej relacji między strukturą i funkcją, dzięki którym jednostka jest w stanie lepiej dostosować się do zmian w swoim środowisku

Bezpośrednia, technika – leczenie osteopatyczne, które kierowane jest w kierunku restrykcji. Końcowa siła jest stosowana w celu skorygowania dysfunkcji somatycznej.

Balanced ligamentous tension (BLT) – pol. Balans napięcia więzadłowego. Precyzyjny fizjologiczny punkt, w którym informacje proprioceptywne dostarczane przez więzadła pozwalają ciału na wyrównywanie naprężeń wywieranych na staw we wszystkich kierunkach. Po raz pierwszy opisane w „Osteopathic technique of William G. Sutherland, DO”, która została opublikowana w 1949 Year Book of Academy of Applied Osteopathy

Balanced membranous tension (BMT) – pol. Balans napięcia więzadłowego. precyzyjny fizjologiczny punkt, w którym informacje proprioceptywne dostarczane przez błony oponowe i szwy pozwalają ciału wyrównać naprężenia wywierane na te struktury we wszystkich kierunkach.

Bariera - granica ruchu; w określaniu bariery, przydatna jest palpacyjna charakterystyka czucia końcowego.
· Anatomiczna, bariera – granica ruchu narzucona przez strukturę anatomiczną; granica ruchu biernego
· Elastyczna, bariera – zakres pomiędzy fizjologiczną a anatomiczną barierą ruchu, w którym bierne rozciągnięcie więzadeł występuje przed rozerwaniem tkanek
· Patologiczna, bariera – ograniczenie ruchu w stawie związane z patologiczną zmianą tkanek (np. osteofity)
· Fizjologiczna, bariera – granica aktywnego ruchu
· Restrykcji, bariera – ograniczenie funcjonalne, które zmniejsza normalny zakres fizjologiczny

Bezpośrednia metoda – leczenie osteopatyczne, które działa w kierunku bariery restrykcyjnej i siła końcowa jest użyta w celu skorygowania dysfunkcji somatycznej.

Biodynamika/Biomechanika – kluczowe rozróżnienie pomiędzy tymi pojęciami polega na tym, że w modelu biomechanicznym konieczna jest znajomość granic uszkodzenia, w sensie ograniczenia wektorów i sił. Metoda ta polega na określeniu stopnia ruchomości w obrębie dysfunkcji somatycznej. W podejściu biodynamicznym to fala i obecność pierwotnego oddychania informują o diagnozie i zalecają leczenie. Od 1948 roku Sutherland poświęcił się wyłącznie podejściu biodynamicznemu.

CCP – Common compensatory pattern, patrz: częsty wzorzec kompensacyjny, powięziowe wzorce

Chapmana odruch – grupa wyczuwalnych punktów występujących w przewidywalnych miejscach na przedniej i tylnej powierzchni ciała, które są uważane za odzwierciedlenie dysfunkcji wisceralnej lub choroby; oryginalnie użyte przez Franka Chapmana DO i opisane przez Charlesa Owensa DO.

Core link – połączenie opony twardej od potylicy w otworze wielkim z kością krzyżową. Koordynuje ono synchroniczny ruch tych dwóch struktur.

Counterstrain punkt – patrz: przeciwnapięcia punkt

CRI – ang. Cranial rythmic impulse, patrz: impuls rytmiczny kranialny
Czaszkowo-krzyżowy mechanizm –1) termin stosowany w odniesieniu do anatomicznego połączenia między potylicą a kością krzyżową przez oponę twardą rdzenia kręgowego 2) termin wymyślony przez Williama G. Sutherlanda DO

Czucie końcowe – wyczuwalna jakość ruchu jako zbliżająca się anatomiczna lub fizjologiczna bariera ograniczająca

Chapmana leczenie odruchowe – metoda leczenia, w której klasyczny ruch obrotowy lub inne metody stosowane do dysfunkcji tkanek miękkich zastosowane są na punktach odruchowych Chapmana

Counterstrain (CS) – metoda osteopatyczna diagnozowania i leczenia pośredniego, w której somatyczna dysfunkcja pacjenta, rozpoznana na podstawie powiązanego punktu napięcia mięśniowo-powięziowego, jest leczona poprzez zastosowanie pozycji spontanicznego uwalniania tkanek przy jednoczesnym monitorowaniu punktu napięcia. Opracowane przez Lawrence’a Jonesa DO.

CV-4 – patrz: kompresja czwartej komory

Dekompensacja – dysfunkcyjny, uporczywy wzorzec, w niektórych przypadkach odwracalny, powstający, gdy mechanizmy homeostatyczne są częściowo lub całkowicie przeciążone.
Dermatom – 1) obszar skóry zaopatrywany przez gałęzie skórne od pojedynczego nerwu rdzeniowego (sąsiadujące dermatomy mogą zachodzić na siebie) 2) grzbietowo-boczna część somitu zarodkowego

Dalrymple, technika – patrz: pompa pedałowa

Drenażu żuchwowego, technika – technika manipulacyjna tkanek miękkich wykorzystująca pasywnie wykonany ruch szczęki w celu poprawy drenażu struktur ucha środkowego. Technika ta została po raz pierwszy opisana przez Williama Otisa Galbreatha DO

Energia mięśniowa – metoda bezpośredniego leczenia, gdzie mięśnie pacjenta są czynnie aktywowane, w precyzyjnie kontrolowanych pozycjach, w określonym kierunku, oraz przeciwko wyraźnie wykonanej sile osteopaty. Po raz pierwszy opisane w 1948 roku przez Freda Mitchella DO.

Fala Traube-Herring-Mayera – Oscylacja, która została zmierzona w powiązaniu z ciśnieniem krwi, częstością akcji serca, kurczliwością mięśnia sercowego, płucnym przepływem krwi, mózgowym przepływem krwi, przepływem płynu mózgowo-rdzeniowego, oraz przepływu krwi obwodowej, w tym objętością żylną oraz regulacją termiczną. Zjawisko to dotyczące całego ciała, którego szybkość jest nieco mniejsza i niezależna od oddychania, wykazuje uderzające podobieństwo do pierwotnego mechanizmu oddechowego.

Fluktuacja płynu mózgowo-rdzeniowego – hipotetyczne działanie płynu mózgowo-rdzeniowego w odniesieniu do mechanizmu czaszkowo-krzyżowego

FOR – eng. Facilitated oscillatory release, patrz: ułatwione uwalnianie oscylacyjne

FPR – Facilitated positional release, patrz: ułatwione uwalnianie pozycyjne

Fulcrum – patrz: punkt podparcia

Funkcjonalna, metoda – leczenie pośrednie wykorzystujące bierny ruch lokalny w wielu kierunkach w celu optymalnego złagodzenia dysfunkcji somatycznej. Osteopata prowadzi procedurę manipulacyjną, podczas gdy obszar dysfunkcji jest monitorowany w celu uzyskania ciągłej informacji zwrotnej w postaci odpowiedzi neurofizjologicznej na zwiększone ułatwienie ruchu.

Glimfatyczny system – sieć kanałów utworzonych przez komórki glejowe w centralnym układzie nerwowym, która funkcjonuje jako droga usuwania odpadów dla płynu mózgowo-rdzeniowego i płynu śródmiąższowego i śródmiąższowych substancji.

Grawitacyjna linia – wyznaczona linia w płaszczyźnie czołowej, która w teoretycznie idealnej postawie zaczyna się od kostki bocznej, przechodzi przez kłykieć boczny kości udowej, krętarz większy, boczną część głowy kości ramiennej do otworu słuchowego zewnętrznego; gdyby linia przebiegała przez ciało, przecięłaby środek trzeciego kręgu lędźwiowego i przednią jedną trzecią kości krzyżowej. Jest ona używana do oceny krzywizn A-P (przednio-tylnych) kręgosłupa.

Galbreatha, technika – patrz: drenażu żuchwowego, technika.

Habituacja – zmniejszona fizjologiczna reakcja na powtarzającą się stymulację.

Homeostaza – 1) Utrzymanie statycznych lub stałych warunków w środowisku wewnętrznym 2) Poziom dobrostanu osoby utrzymywany dzięki wewnętrznej harmonii fizjologicznej, która jest wynikiem względnie stabilnego stanu lub równowagi pomiędzy współzależnymi funkcjami organizmu.

Histereza – podczas obciążania i odciążania tkanki łącznej, przywrócenie ostatecznej długości tkanki następuje z szybkością i w zakresie mniejszym niż podczas odkształcania (obciążania). Różnice te stanowią straty energii w tkance łącznej. Ta różnica w zachowaniu lepkosprężystym (i utracie energii) jest znana jako histereza.

Hipertoniczność – stan nadmiernego napięcia spoczynkowego mięśni szkieletowych, charakteryzujący się zwiększonym oporem mięśni na bierne rozciąganie.

Heada prawo – gdy bodziec bólowy działa na część ciała o niskiej wrażliwości (np. trzewia), która jest w bliskim kontakcie z punktem o wyższej wrażliwości, ból odczuwany jest w punkcie o wyższej wrażliwości, a nie w punkcie, w którym bodziec został przyłożony

HVLA – eng. High velocity low amplitudę, pol. Wysoka prędkość niska amplituda, metoda osteopatyczna, w której bariera ograniczająca jest zaangażowana w jednej lub wielu kierunkach ruchu, a następnie szybka, terapeutyczna siła o krótkim czasie trwania przemieszcza się na krótką odległość w anatomicznym zakresie ruchu.

Hoovera, technika – patrz. Funkcjonalna, metoda

Impuls rytmiczny kranialny – 1) rytmiczna fluktuacja wyczuwalna palpacyjnie w całym ciele, którą uważa się za synchroniczną z pierwotnym mechanizmem oddechowym 2) Termin wymyślony przez Johna Woodsa DO i Rachel Woods DO.

Intersegmentalny ruch – oznacza ruch względny zachodzący między dwoma sąsiadującymi segmentami kręgosłupa lub w obrębie jednostki kręgowej, który jest opisywany jako górny segment przesuwający się po segmencie niższym.

Izokinetyczne ćwiczenie – ćwiczenie z wykorzystaniem ruchu części ciała ze stałą prędkością.

Jonesa, techniki – patrz: counterstrain

Kawitacja – tworzenie się małych pęcherzyków pary i gazu w płynie spowodowane lokalnym zmniejszeniem ciśnienia. Zjawisko to jest uważane za powodujące słyszalne „klik” w niektórych formach leczenia osteopatycznego

Kompensacja – proces, w którym występuje reakcja adaptacyjna na każdą zmianę struktury lub funkcji w celu optymalizacji zdrowia.

Kompresja – siła, który zbliża dwie struktury

Kontrnutacja – ruch tylny podstawy kości krzyżowej wokół osi poprzecznej w stosunku do kości biodrowej.

Kraniosakralny mechanizm – patrz: czaszkowo – krzyżowy mechanizm

Kinetyka – zbiór wiedzy zajmującej się skutkami działania sił, które wytwarzają lub modyfikują ruch ciała.

Klapping – uderzanie w skórę dłońmi w celu wytworzenia wibracji, których celem jest rozluźnienie materiału w świetle pustych rur lub worków w ciele ciała, w szczególności płucach

Kifoskolioza – wzorzec krzywizny kręgosłupa łączący kifozę i skoliozę

Kompresja czwartej komory (CV-4) – technika czaszkowa, w której części boczne potylicy są ręcznie przybliżane nieznacznie wyolbrzymiając tylną wypukłość potylicy i wprowadzając czaszkę w nieprzerwany wyprost

Lepkość – 1. Pomiar szybkości odkształcenia dowolnego materiału pod wpływem obciążenia. 2. Zdolność posiadana przez ciało stałe do uginania się pod wpływem naprężeń.

Lezja – dysfunkcja somatyczna

Limfatyczne, techniki – różnorodna grupa technik opracowanych w celu usunięcia przeszkód utrudniających krążenie limfatyczne oraz zwiększenia przepływu płynu śródmiąższowego i limfy.

Miotom – Wszystkie mięśnie wywodzące się z jednego somitu i unerwione przez jeden nerw rdzeniowy segmentarny

Mięśniowo-powięziowe uwalnianie – eng. Myofascial release (MFR), metoda leczenia po raz pierwszy opisana przez Andrew Taylora Stilla DO i jego pierwszych uczniów, która wykorzystuje ciągłe palpacyjne sprzężenie zwrotne w celu złagodzenia ograniczeń somatycznych i związanych z nimi powięzi i mięśni.

Mięśniowo-powięziowe uwalnianie bezpośrednie – dysfunkcyjne tkanki mięśniowo-powięziowe są obciążone, terapeuta działa w kierunku bariery ograniczającej ze stałą siłą.

Mięśniowo-powięziowe uwalnianie pośrednie – dysfunkcyjne tkanki mięśniowo-powięziowe są lokalizowane, a następnie kierowane w stronę pozycji największego ułatwienia.

Mięśniowo-powięziowa technika – każda technika ukierunkowana na mięśnie i powięź.

Molding (pol. Formowanie) – w terapii czaszkowej: technika osteopatyczna, która polega na próbie wpłynięcia na kształt i gęstość kości przez zastosowanie zewnętrznego nacisku lub trakcji. Wskazaniami są dysfunkcje śródkostne, szczególnie u małych dzieci, ale także u dorosłych. Molding może być wspomagany przez fluktuację płynu mózgowo-rdzeniowego, oddychanie płucne i układ mięśniowo-powięziowy

Neurotrofia – odżywianie tkanek regulowane przez bezpośrednie unerwienie

Normalizacja – terapeutyczne wykorzystanie anatomicznych i fizjologicznych mechanizmów ułatwiających reakcję organizmu w kierunku homeostazy i poprawy zdrowia

Nacisk hamujący (inhibicyjny) – metoda leczenia, w której stały nacisk jest wywierany na tkankach miękkich w celu zmniejszenia odruchowej aktywności i zwiększenia rozluźnienia tkanek

Obwodzenie –1) ruch okrężny kończyny 2) ruch obrotowy, za pomocą którego konstrukcja jest wykonana w celu opisania stożka, przy czym wierzchołek stożka jest punktem stałym (np. ruch okrężny ramienia).

Osteopatyczne Leczenie Manipulacyjne – ang. Osteopathic Manipulative Treatment (OMT), terapeutyczne stosowanie manualnie kierowanych sił przez osteopatę w celu poprawy funkcji fizjologicznych i/lub wspomagania homeostazy, która została zaburzona przez dysfunkcję somatyczną

Odwijanie powięziowe – metoda leczenia, w której osteopata porusza dysfunkcyjne tkanki powięziowe w kierunku ułatwienia w ciągłym dynamicznym procesie.

Piersiowa, pompa – technika, która polega na przerywanym ucisku klatki piersiowej. Opracowana przez C. Earla Millera DO.

Przeciwnapięcia punkt – 1) dyskretny obszar nieprawidłowości w strukturze tkanki, który często wykazuje tkliwość i reaguje na technikę uwalniania pozycyjnego 2) punkty stosowane w technikach przeciwnapięcia opracowanych przez Lawrence’a Jonesa, DO.

Przełączania, technika (ang. Toggle technique) – technika krótkiej dźwigni wykorzystująca siły ściskające i ścinające.

Powięziowe wzorce – 1) systemy klasyfikowania i rejestrowania preferowanych kierunków ruchów powięzi w całym ciele 2) W oparciu o obserwacje J. Gordona Zinka DO i W. Neidnera DO.
• Częsty wzorzec kompensacyjny – ang. Common compensatory pattern (CCP), specyficzne stwierdzenie naprzemiennego ruchu powięziowego w poszczególnych regionach ciała opisane przez Zinka i Neidnera
• Nieczęsty wzorzec kompensacyjny – ang. Uncommon compensatory pattern, stwierdzenie naprzemiennego ruchu powięziowego w kierunku przeciwnym do częstego wzorca kompensacyjnego opisane przez Zinka i Neidnera
• Nieskompensowany wzorzec powięziowy – stwierdzenie preferencji powięziowych, które nie wykazują naprzemiennych wzorców w poszczególnych regionach ciała. Klinicznie występuje zazwyczaj po stresie posturalnym lub urazie.

Pompy wątrobowej, technika – rytmiczny ucisk stosowany w okolicy wątroby w celu zwiększenia przepływu krwi przez wątrobę i usprawnienia odpływu żółci i limfy z wątroby.

Pośrednia, metoda – leczenie manipulacyjne, w którym siła działa w kierunku przeciwnym do bariery ograniczającej.

Pompa limfatyczna – termin używany do opisania wpływu zmiany ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej na przepływ limfatyczny. Była to nazwa pierwotnie nadana technice pompy piersiowej zanim zaczęto mówić o szerszych fizjologicznych efektach tej techniki. Zob.: pompy piersiowej, technika.

Pompa pedałowa – zwana także leczeniem Dalrymple. Technika drenażu żylnego i limfatycznego stosowana przez kończyny dolne.

Progresywna inhibicja struktur nerwowo-mięśniowych – eng. Progressive inhibition of neuromuscular structures (PINS), metoda diagnozowania I leczenia, w której osteopata lokalizuje wrażliwe punkty i kolejny stosuje nacisk inhibicyjny wzdłuż przewidywalnej ścieżki do tej serii powiązanych punktów. Opracowane przez Dennisa Downinga DO.

Punkt podparcia (Fulcrum) – punkt spoczynku lub poruszający się punkt stały, który może być wykorzystany, na przykład do podniesienia ciężaru. Jego siła działa jako orientacyjny czynnik organizujący dla wzorców ruchu.

Punkt podparcia Sutherlanda (Sutherland’s Fulcrum) – Punkt podparcia napięć membran znajdujący się wzdłuż zatoki prostej na skrzyżowaniu między sierpem mózgu a namiotem móżdżku.

Restrykcja – ograniczenie

Skurcz – skrócenie i/lub rozwój napięcia w mięśniu
· Koncentryczny skurcz – skurcz mięśnia, w rezultacie którego zbliżone zostają jego przyczepy
· Ekscentryczny skurcz – wydłużenie mięśnia podczas skurczu w wyniku działania siły zewnętrznej
· Izokinetyczny skurcz – skurcz koncentryczny przeciwko oporowi, podczas którego zmiana kąta w stawie występuje w takim samym tempie i przy stałym poziomie napięcia mięśniowego
· Izolityczny skurcz - Forma skurczu ekscentrycznego wykonana w celu rozbicia zrostów wykorzystując siłę terapeuty, aby wydłużyć mięsień
· Izometryczny skurcz – 1) zmiana napięcia mięśnia bez zbliżania jego przyczepów 2) siła terapeuty równa sile pacjenta
· Izotoniczny skurcz – 1) forma skurczu koncentrycznego, podczas którego aplikowana jest stała siła 2) siła terapeuty mniejsza od siły pacjenta

Spazm – nagły, gwałtowny, mimowolny skurcz mięśnia lub grupy mięśni, któremu towarzyszy ból i zaburzenie funkcji, powodujący mimowolne ruchy i zniekształcenie.
T

Spencera, technika – seria bezpośrednich procedur manipulacyjnych zapobiegających zmniejszeniu ograniczeń ruchu tkanek miękkich i stawowych ograniczeń ruchu w obrębie stawu barkowego

Sprężynowanie – siła aktywująca z małą prędkością i umiarkowaną amplitudą wykorzystująca nacisk i ruch, stosowana wielokrotnie przeciwko barierze ograniczającej

Stilla, techniki – kombinowana metoda manipulacyjna wykorzystująca zarówno elementy pośrednie jak i bezpośrednie. Dysfunkcyjny region jest najpierw umieszczony w pozycji pośredniej, dodaje się siłę osiową (ucisk, trakcja, skręcanie), a następnie wykorzystuje się ją do przeniesienia regionu bezpośrednio poza położenie neutralne w kierunku lub przez barierę ograniczającą. Techniki przypisywane Andrew Taylor Still DO.

Sherringtona prawo – 1) każdy korzeń nerwowy tylny kręgosłupa zaopatruje określony obszar skóry, chociaż włókna z sąsiednich segmentów rdzenia kręgowego mogą dochodzić do tego obszaru 2) Kiedy mięsień otrzymuje impuls nerwowy do skurczu, jego antagonista otrzymuje równocześnie impuls do rozluźnienia

Śledzionowa, pompa – rytmiczny ucisk stosowany w okolicy śledziony w celu wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej pacjenta.

Termodiagnoza – test diagnostyczny, do którego używana jest ręka dominująca terapeuty. Obszar dłoni, który jest najbardziej wrażliwy na ciepło, jest również obszarem, który reaguje najsilniej na delikatne bodźce mechaniczne. Można go znaleźć, przesuwając palcem po powierzchni dłoni. Unieś dłoń lekko uniesioną i rozluźnioną, prawie w kontakcie ze skórą w miejscu testowania i stopniowo podnoś ją, aż wyczujesz poziom, na którym promieniowanie cieplne jest najsilniej odczuwalne. Następnie opuść dłoń ponownie do punktu, gdzie wyczuwalny jest lekki opór, zwykle około 10cm nad skórą. Podczas termodiagnozy ręka powinna zawsze podążać za konturami ciała. Rozchylaj delikatnie dłoń z boku na bok. Podczas wykonywania tej diagnozy ważne jest, aby nie pozostawiać ręki zbyt długo w jednej pozycji, aby nie wpłynąć na wynik.

Tonus miogenny – 1) toniczny skurcz mięśnia zależny od pewnych właściwości tego mięśnia lub jego wewnętrznych komórek nerwowych 2) Skurcz mięśnia spowodowany wewnętrznymi właściwościami mięśnia lub jego wewnętrznym unerwieniem

Troficzność – 1. Funkcja żywieniowa lub związek żywieniowy 2. Naturalna skłonność do uzupełniania zapasów w organizmie, które zostały wyczerpane.

Trofotropowy – Dotyczący lub odnoszący się do naturalnej skłonności do utrzymywania i/lub przywracania zapasów składników odżywczych

Ugniatanie – ang. Kneading, technika tkanek miękkich, wykorzystująca okresową siłę przyłożoną prostopadle do osi długiej mięśnia

Ułatwione uwalnianie oscylacyjne – ang. Facilitated oscillatory release (FOR), 1) metoda leczenia mająca na celu normalizację funkcji nerwowo-powięziowej poprzez zastosowanie manualnej siły oscylacyjnej, która może być połączona z każdą inną techniką mięśniowo-powięziową 2) Technika opracowana przez Zachary’ego Comeaux DO jako rozwinięcie jego pracy z Robertem Fulfordem DO.
Ułatwione uwalnianie pozycyjne – ang. Facilitated positional release (FPR), metoda leczenia, w której dysfunkcyjny obszar ciała jest traktowany poprzez połączenie neutralnej pozycji, zastosowania
siły aktywującej (ściskanie, skręcanie lub dystrakcja) oraz ułożenie w pozycji swobodnej 2) technika opracowana przez Stanleya Schiowitza DO.

Uwalniania krezki, technika ( lift krezki) – technika, w której podwójna warstwa otrzewnej, która otacza jelita i związane z nią struktury naczyniowe, nerwowe i limfatyczne, jest uwalniana od napięcia pochodzących z mocowań do tylnej ściany jamy brzusznej, które obejmują korzeń krezki, zgięcia wątrobowe i śledzionowe oraz okrężnicę wstępującą i zstępującą.

V-Spread – technika wykorzystująca siły przenoszone przez czaszkę w celu poprawy ruchomości szwów.

Wewnętrzne siły korekcyjne – dobrowolne lub mimowolne siły z wnętrza pacjenta, które wspomagają proces leczenia manipulacyjnego.

Wolffa prawo – każda zmiana w formie i funkcji kości, lub samej funkcji, powoduje określone zmiany w architekturze wewnętrznej, a także wtórne zmiany w jej zewnętrznej konformacji ( np. kość układa się wzdłuż linii naprężeń)

Wisceralna, dysfunkcja – upośledzona lub zmieniona mobilność lub motylność układu trzewnego i związanych z nim układów powięziowego, neurologicznego, naczyniowego, szkieletowego i limfatycznego.

Wisceralna, manipulacja – eng. visceral manipulation (VIS), metoda diagnozowania i leczenia skierowana na trzewia i/lub struktury podtrzymujące w celu w celu poprawy funkcji fizjologicznych.

Zdrowie – adaptacyjne i optymalne osiąganie fizycznego, umysłowego, emocjonalnego, duchowego i środowiskowego dobrostanu.

Zintegrowane uwalnianie nerwowo-mięśniowo-szkieletowe – eng. Integrated neuromusculoskeletal release (INR) – metoda leczenia, w której pośrednie, bezpośrednie i/lub manewry wzmacniające uwalnianie są stosowane, aby odruchowo wpłynąć na biomechanikę układu mięśniowo-szkieletowego i mechniazmy kontroli neuronalnej obwodowej i centralnej.